यमाष्टकम्
 |
| यमाष्टकम् |
सावित्री उवाच
तपसा धर्ममाराध्य पुष्करे भास्करः पुरा |
धर्मं सूर्यः सुतं प्राप धर्मराजं नमाम्यहम् || १ ||
समता सर्वभूतेषु यस्य सर्वस्य साक्षिणः |
अतो यन्नाम शमनं इति तं प्रणमाम्यहम् || २ ||
येनांतश्च कृतो विश्वे सर्वेषां जीविनां परम् |
कामानुरूपं कालेन तं कृतांतं नमाम्यहम् || ३ ||
बिभर्ति दंडं दंडाय पापिनां शुद्धिहेतवे |
नमामि तं दंडधरं यः शास्ता सर्वजीविनाम् || ४ ||
विश्वं च कलयत्येव यः सर्वेषु च संततम् |
अतीव दुर्निवार्यं च तं कालं प्रणमाम्यहम् || ५ ||
तपस्वी ब्रह्मनिष्ठोः यः संयमी संजितेन्द्रियः |
जीवानां कर्मफलदः तं यमं प्रणमाम्यहम् || ६ ||
स्वात्मारामश्च सर्वज्ञो मित्रं पुण्यकृतां भवेत् |
पापिनां क्लेशदो यस्तं पुण्यं मित्रं नमाम्यहम् || ७ ||
यज्जन्म ब्रह्मणोंऽशेन ज्वलंतं ब्रह्मतेजसा |
यो ध्यायति परं ब्रह्म तमीशं प्रणमाम्यहम् || ८ ||
इत्युक्त्वा सा च सावित्री प्रणनाम यमं मुने |
यमस्तां शक्तिभजनं कर्मपाकं उवाच ह || ९ ||
इदं यमाष्टकं नित्यं प्रातरूत्थाय यः पठेत् |
यमात् तस्य भयं नास्ति सर्वपापात् प्रमुच्यते || १० ||
महापापी यदि पठेत् नित्यं भक्तिसमन्वितः |
यमः करोति संशुद्धं कायव्यूहेन निश्चितम् || ११ ||
|| यम अष्टकम सम्पूर्णं ||